Jeg bliver jo nødt til at tage ordet her under andenbehandlingen, fordi det undrer mig, og jeg bliver lidt rystet, når jeg hører begrundelsen fra de partier, som stemmer for.
I betænkningen skriver Venstre, De Konservative og regeringspartierne følgende:
Derfor er partierne tilfredse med, at kulturministeren i sine seneste bemærkninger til lovforslaget tilkendegiver, at kulturministeren er indstillet på i fællesskab med Folketingets partier at finde en løsning for de biografer, der eventuelt bliver ramt økonomisk af de ændringer, der foreslås gennemført med nærværende lovforslag.
Der er nogle, der måske bliver ramt, så kulturministeren vil gerne forhandle det.
Jeg tror, vi lige lader det stå lidt.
Det er en overvejende sandsynlighed, at nogle små biografer bliver ramt.
Sagen er jo, at hverken ministeren eller de partier, der stemmer for, ved det.
Jeg kan bare vende mig mod et svar fra ministeren på spørgsmål nummer 21, hvori hun siger:
Kulturministeriet er ikke i besiddelse af systematiske oplysninger om den offentlige støtte til danske biografer.
Det er jo klart nok.
Bare ét eksempel:
Hvad betyder det, når en meget stor del af de små biografer bor huslejefrit?
Hører det under den såkaldte de minimisforordning eller hvad?
Det skal ministeren svare på, og hvis hun ikke svarer her, vil jeg have lovforslaget tilbage til udvalget, hvis hun ikke svarer rigtigt.
Så vil jeg vende mig mod de to overløbere, nemlig de to ordførere fra Venstre og Konservative.
Den konservative ordfører, hr.
Lars Barfoed, holdt en tale under førstebehandlingen, som sluttede med, at han sagde:
Når der ikke er nogen grund til at lave regler, synes vi, at vi skal lade være, og derfor afviser vi lovforslaget, som det ligger.
På den baggrund stemmer han, nej, ikke imod, men for forslaget.
Det er goddag mand økseskaft.
En lignende overtrædelse af tåbeparagraffen står Venstres hr.
Michael Aastrup Jensen for.
Han har skrevet et debatindlæg i Politiken den 7.
november under overskriften:
»Kulturministeren vil skære i de små biografer«.
Her konstaterer han bl.a., at lovforslaget vil betyde, at flere lokale biografer bliver nødt til at dreje nøglen om.
Han siger også, at han stiller sig meget kritisk til det forslag, som kulturministeren har fremsat.
Men nu kan vi jo ændre overskriften til, at Venstre vil skære i de små biografer.
Hvis ikke det er et alvorligt problem for de små biografer, vil jeg faktisk slå mig på lårene af grin, når jeg hører hr.
Lars Barfoed og hr.
Michael Aastrup Jensen prøve at forsvare deres positive stemmeafgivning.
Hvad tænker de på?
Jeg kunne tilføje, at det ikke er sikkert, at forslaget står ved magt, men hvis de store biografer med Nordisk Film i spidsen faktisk mener, at den kommunale støtte til de små biografer er en form for konkurrenceforvridning, så kan de selvfølgelig tage sagen op over for EU.
Jeg har spurgt ministeren om dette, og hun svarede mig med følgende formulering:
Jeg hverken kan eller vil give en garanti for, at de store biografer eller andre ikke vil prøve deres sag for Europa-Kommissionen.
Det understreger, at de partier, der stemmer for forslaget, har puttet deres stillingtagen i lommen på ministeren og på EU.
Og for at det ikke skal være løgn, har EU jo ikke anklaget regeringen for at overtræde EU's statsstøtteregler.
Det er stadig et forslag, som Venstre og De Konservative var imod.
Det er der intet ændret ved, så hvis jeg skal tage dem alvorligt, skal de stemme imod, men tør de det?