Hele prostitutionsdebatten er i den grad præget af fordomme og ikke af fakta – myter og fordomme som f.eks., at langt de fleste af de prostituerede bliver tvunget ud i prostitution, at de prostituerede har et misbrug, eller at der altid kan findes en eller anden ulykkelig historie om et overgreb i barndommen.
At alle disse myter og fordomme findes, vidner dagens debat også om.
De prostituerede bliver i alt, alt for høj grad skåret over en kam som nogle hjælpeløse ofre.
Der er ingen tvivl om, at der er mænd og kvinder, der på den ene eller på den anden måde bliver tvunget ud i prostitution, og det kan være den eneste måde, hvorpå de kan skaffe penge til f.eks.
deres misbrug, eller de kan have en samlever, som tvinger dem til at være prostituerede.
Men der er altså også kvinder og mænd, der fortæller, at de helt frit og med åben pande har valgt at være prostituerede.
Jeg kan ikke selv forstå eller sætte mig ind i, hvordan man er i stand til at kunne sætte en pris på at sælge en meget personlig handling mellem to mennesker.
Men uanset hvilken mening eller holdning vi måtte have, bliver vi nødt til at acceptere, at der faktisk er kvinder og mænd, der af egen fri vilje vælger at blive prostituerede og gerne vil blive ved med at være prostituerede – i hvert fald et stykke tid.
En rapport fra SFI – Det Nationale forskningscenter for Velfærd bekræfter faktisk dette.
Når man læser rapporten, kan man se, at det egentlig er meget klart, at debatten bør nuanceres.
Vi bliver nødt til at acceptere, at nogle prostituerede har et ønske om at blive i prostitution, i stedet for at vi blot gør dem til ofre.
Selv om man ikke kan lide prostitution, forsvinder den ikke med et forbud.
Den forsvinder ikke, hvis man lukker øjnene.
Derimod giver man, hvis man blot vil lave forbud og lukke øjnene, altså mere frit spil til de skumle bagmænd og det kriminelle miljø.
Vi ved, at ved at vi fortsat fører den her debat i et meget skingert toneleje, forstærker vi faktisk nogle af de prostituerede kvinders og mænds følelse af, at de er anderledes, og at de er udenfor.
Det er faktisk en følelse, som vi i den grad forstærker.
Vi stigmatiserer og isolerer dem, og det synes jeg er ganske uheldigt – meget uheldigt.
Samtidig må vi også erkende, at vi ikke er gode nok til at hjælpe de grupper, som har behov for og virkelig ønsker hjælp.
Det ville være befriende, hvis vi kunne komme væk fra holdningen om, at alle prostituerede er ofre, og i stedet for fokusere vores kræfter og energi på en bedre social indsats over for dem, der har behov for og ønsker hjælp.
Det er egentlig det, der er formålet med det her forslag.
Med forslaget foreslår vi, at der bliver nedsat et udvalg, hvor der skal sidde nogen, der faktisk har kendskab til alle de her områder, som er svære at definere, når man har at gøre med et område som prostitution, nogen, der har kendskab til arbejdsmarkedsret, erhvervsret, socialret, strafferet og de faktiske forhold i prostitutionsmiljøet.
Det udvalg skal komme med nogle anbefalinger til, hvordan vi i videst muligt omfang kan give nogle sociale og faglige rettigheder til de prostituerede, så de også får mulighed for og ret til at få hjælp og måske også kunne få meget bedre mulighed for faktisk at komme ud af miljøet, hvis de egentlig ønsker at komme ud af miljøet, så de ikke bliver fastholdt i miljøet af kriminelle, fordi de faktisk får nogle rettigheder, de ikke har i dag.
Formålet med forslaget er således at sætte fokus på retten til at få hjælp og støtte.
I forbindelse med forslaget er der blevet sagt den ene dumsmarte bemærkning efter den anden.
Det skete, da forslaget blev fremsat, men vi har sådan set også hørt dem i dag.
Der er kommet nogle dumsmarte bemærkninger om, om man så skal kunne komme i aktivering som prostitueret, og om det, hvis vi giver nogle rettigheder i stil med dem, vi kender fra dagpengesystemet, så vil betyde, at man som ledig skal stå til rådighed for et nyt job som prostitueret, og om, hvad vi skal gøre ved arbejdsskader, og hvordan vi egentlig definerer dem.
At komme med sådan nogle dumsmarte bemærkninger er at forklejne debatten, og det er at gøre grin med de mennesker, de kvinder og mænd, som er prostituerede.
Egentlig er det paradoksalt, at der er så mange ordførere, så mange partier og så mange politikere, som her i debatten totalt afviser at se på, om vi kunne tildele de prostituerede nogle rettigheder, sådan som vi ellers kender det fra arbejdsmarkedet.
For det er jo nogle ordførere, som ikke ser noget problem i, at en prostitueret betaler skat af sin prostitution, men der bliver sagt nej til rettigheder og endda til at kunne trække udgifter fra, hvis man har en klinik og f.eks.
vil betale en telefondame for at tage telefonen.
Jeg kan forstå, at vi på tirsdag skal behandle et forslag, som netop giver mulighed for, at man kan ansætte en telefondame.
Det er en debat, som jeg vil følge meget nøje.
Jeg er ikke selv ordfører i den debat, men jeg vil følge den meget nøje, og egentlig håber jeg meget, at regeringspartierne besinder sig og bakker op om dette.
Det kan simpelt hen ikke være rigtigt, at man som prostitueret – og det er ikke ulovligt, og man betaler skat af sin prostitution – ikke har mulighed for at få en, der kan køre en rundt, en, der kan agere chauffør og derved også hjælpe en i nogle af de faretruende situationer, som man kan risikere at komme i.
Jeg synes, det er ærgerligt, at det her beslutningsforslag bliver afvist, særlig fordi det at give nogle bedre rettigheder vil betyde, at der så er flere, der vil kunne få lettere ved at forlade prostitution, når de ønsker det – hvis de ønsker det – hvilket jo er noget, særlig regeringspartiernes ordførere har et brændende ønske om.
Men som sagt glæder jeg mig til at se udfaldet af debatten på tirsdag og må beklage, at der ikke kan findes flertal for det her beslutningsforslag.